1-3 Δεκεμβρίου Μuse Festival 2006 

Γαρητού 53, Χαλάνδρι
 
Το διαρκές παιχνίδι της παρουσίας και της απουσίας, η ποιητική των αναλογιών,
η σχέση του χρώματος και του ήχου, και τα ανεπιτήδευτα μηνύματα -που άλλοτε
προτάσσουν και άλλοτε υπονομεύουν την πραγματικότητα-,
ανάγουν τη σχέση των Εικόνων των Ήχων και του Νοήματος σε μια σχέση καθοριστική.
 
«Επιλεγμένα Σημεία» από την εικονική και μουσική αυτή γλώσσα της ECM,
εκτίθενται στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο του Κέντρου Τεχνών Χαλανδρίου.
Από το ιστορικό πλέον Free at Last (*), έως τις πιο πρόσφατες εκδόσεις,
 35 χρόνια Εικόνων Τίτλων και Μουσικής συνθέτουν ένα διαρκές παιγνίδι
ισορροπιών ανάμεσα στην περιγραφή της μουσικής και την αίσθησή της,
ανάμεσα στα «όρια της ερμηνείας και την ερμηνεία των ορίων».
 
Άλλοτε περιορισμένη στις διαστάσεις του βινυλίου, άλλοτε στα ακόμη
στενότερα πλαίσια του CD (μια μεγαλύτερη πρόκληση για την αισθητική
των αναλογιών) η αφηγηματική των εξωφύλλων αυτοσχεδιάζει κάθε φορά,
με τη φωτογραφία και τα μινιμαλιστικά σύμβολα, τις λέξεις και τα γράμματα
από μόνα τους, το χρώμα, τη σκιά και τις αποχρώσεις του λευκού, τα ανοιχτά,
σχεδόν αχανή πεδία και τη λεπτομέρεια.
 
Στην περίπτωση της ECM, η επιδίωξη και αναζήτηση της Εικόνας του Ήχου,
δεν είναι απλά η εφαρμογή των αισθητικών αντιλήψεων των Manfred Eicher,
Barbara Wojirsch, Dieter Rehm και Sascha Kleis (εμπνευστών αλλά και
δημιουργών των μουσικών εικόνων). Αντίθετα, λειτουργούν σε ένα ευρύτερο πεδίο
όπου οι ήχοι δημιουργούν τοπία, τα τοπία παραπέμπουν σε ήχους,
μουσικές εμπνέουν εικόνες, εικόνες δίνουν αφορμές και τίτλους σε μουσικές.
 
Η απομίμηση του φωτός από τον ήχο παραμένει ακόμα πολύ μακριά,
και τα εξώφυλλα της ECM δεν είναι παρά συμβολική εκφράση αυτής της επιθυμίας.
Πιθανόν να βρίσκονται κοντά. Για την ώρα αποτελούν μικρό φθογγόσημο στη μαγική εικόνα.
 
* τον αριθμό 1001, την πρώτη ηχογράφηση της ECM, το πιάνο σόλο του Mal Waldron
 
 
Tην έκθεση επιμελήθηκε ο φωτογράφος Μάνος Χατζηκωνσταντής