ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ

Μερικά πράγματα αλλάζουν...   Άλλα πάλι παραμένουν ίδια

Αλλάζουν οι χώροι, οι διαθέσεις, οι στιγμές των ανθρώπων, οι τρόποι, οι ρυθμοί, τα βήματα....

Μένουν ίδιες οι προθέσεις για ένα σταθερό βήμα έκφρασης και επικοινωνίας στη μουσική που αγαπάμε σ’αυτήν που ελευθεριάζει άλλοτε μαλακά και άλλοτε θυμωμένα συχνά κακότροπα, ίσα για να μας θυμίζει πως η τέχνη δεν ηττήθηκε από τις επιταγές του α΄ ή β΄ κακοβαλμένου μάρκετινγκ πλάνου της ευτελούς βιομηχανίας της διασκέδασης. Υπάρχει ακόμα μουσική για πρώτη φορά ή και... κατ’ εξακολούθηση, υπάρχουν ακόμα μουσικοί που την παρουσιάζουν, την προασπίζονται την κάνουν να επιμένει να παραμένει να εξελίσσεται.

Σε ένα μικρό εαρινό φεστιβαλ[άκι] έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες της jazz και της αυτοσχεδιαζόμενης μουσικής ακροβατούν σε ζωντανές επί σκηνής καταθέσεις με διαλόγους που γίνονται για πρώτη φορά έτσι, με αυτή τη σύνθεση, τις συνθέσεις ή τον τρόπο, επιχειρώντας για μια ακόμα φορά, την μικρή -ή και όχι- υπέρβαση των ορίων ή και την εκ νέου διατύπωσή τους...

Τρια Σάββατα του Απρίλη (14 – 28 /4 )
και τα 4 του Μάη το Café του ΙΑΝΟΥ θα ξεχειλίσει από τους ήχους μιας μουσικής νέας και απολαυστικής, με ιδιαίτερες παρουσίες και γεγονότα.
Με την διοργανωτική επιμέλεια του Muse Festival και την πολύτιμη αρωγή της ΑΕΠΙ.

Εναρξη 10:30 μμ

Τρεις μέρες από το ελπιδοφόρο για την ελληνική σκηνή της τέχνης του αυτοσχεδιασμού με τα γκρουπ του Αντώνη Ανδρέου -αυτό το καταπληκτικό τρομπόνι-, του μαθηματικού-πιανίστα Σάμι Αμίρη και το εσωτερικό set του κιθαρίστα Γρηγόρη Ντάνη μέχρι το εκρηκτικό και πολυπληθές φινάλε της Κυριακής 3 Δεκεμβρίου, με το θέατρο του Κέντρου Τεχνών Χαλανδρίου στο ACS να αποδεικνύεται πολύ μικρό για το μεγαλείο του καλύτερου ‘μικρού’ jazz γκρουπ στον κόσμο και τ’ αφεντικό του, τον πολυβραβευμένο μπασίστα Dave Holland.

Μεσολάβησε το Σάββατο, με το χιούμορ, τη θέρμη και τη φινέτσα που πήγασε από την τρομπέτα και την παρέα του 67χρονου Enrico Rava. Για όσους δεν τον ήξεραν ο πιανίστας Stefano Bollani, ήταν η αποκάλυψη του Muse Festival 2006.
Αυτή τη νύχτα της ECM στόλιζαν στο φουαγιέ τα ‘εικαστικά εξώφυλλα του πάθους’ της δισκογραφικής εταιρείας ECM του εκλεκτικού παραγωγού Manfred Eicher.

Ήταν γοητευτική και η συνάντηση των πιο παλιών άσπονδων φίλων...